Yeni sayfanın içeriği

Burası ana kucağı değil asker ocağı

Sabah kahvaltısı beş zeytin çay kaşar
Öğle akşam yemekte değişik bir koku var
Pilavları hiç karıştırma içinde taşlar
Burası ana kucağı değil asker ocağı

Akşam bot boya birde traş var
Bir yandan soğuk bir yandan rüzgar
Üst değiş saat on deyince herkes yatar
Burası ana kucağı değil asker ocağı

Yağmurda çamurda eğitim yapıyor
Soğuk kış demeden çalışıyor
Çamur içerisinde bıkmadan geziyor
Burası ana kucağı değil asker ocağı.

  

AĞLAMA ANA DÖNERİM BİR GÜN
                    

Rüyamda gördüm anne kucağı
Uyandım baktım asker ocağı
Felek vurdu kalbimde bıçağı
Ağlama anam dönerim bir gün

Ben asker oldum olalı 378 günüm doldu
Mısralarımı yazarken gözlerim doldu
Söyleyin anama ağlamasın
Yıkasın gömnleğimi dolabıma assın
Beni hatırladıkça resmime baksın
Ağlama anam dönerim birgün

Diyarbakır’ın içinde bir küçük çarşı
Hasretim artıyor anama karşı
Babama kardeşime sevgilime karşı
Ağlama anam dönerim birgün.

             ASKER AĞLAMAZ     
Elveda demeye dilim varmıyor,
Bana veda etmeye gelme sevgilim.
Bilirsin ayrılamam sarılırsam,
Oysa veda vakti geldi sevgilim.
Mutlu ol diyorum şimdi sana ben
Böyle dermiş sevenler ayrılırken.
Islanmış gözlerin ağlıyorsun sen,
OYSA ASKER AĞLAMAZ BEBEĞİM!!!
Uzatma elini gidemem sonra
Çıkmalısın artık gurbet yollara
ağlıyorsun sen boşuna saklama
OYSA ''ASKER''AĞLAMAZ BEBEĞİM!!!

              Şehit Asker

Albayrağa sarılı tabutun önünde
Durmuştu bir imam kıblemizin yönünde
Saf saf oldu insanlar hocanın arkasında
Şehidin resmi vardı herkesin yakasında

Büyük bir boy resimle kortejin önlerinde
Özenle taşınıyor asker ellerinde
Gençliğin baharında henüz yirmi yaşında
Mavi bir bere vardı o tertemiz başında

Tüm cemaat ağlıyordu yaşları sel gibiydi
Esen meltem rüzgarı kara bir yel gibiydi
Seni uğurlarken içimiz yasla doldu
Tüm analar babalar ak saçlarını yoldu

Omuzlarda yükseldin göklere erdi başın
Olmasa da dünyada bir tek taşın
Öteki yaşamında makamın cennet oldu
Sen gidince yurdumun tüm çiçekleri soldu

Benim şehit askerim sen ölmedin asla
Vatanın dağlarına ismin yazıldı kanla
Sana silah çeken el kırılacaktır bir gün
Bu dünyadan edilecektir sürgün

Bunu asla unutma ey kahraman şehit
Her şeyi bilen Tanrı bize olsun ki şahit
Seni toprağa değil yüreğimize gömdük
Yanıyor çiğerimiz sanki ateşe döndük.

 

Kim'miş? Onlar KOMANDO Kim'miş? Onlar KOMANDO Gök kubbeden aldık cismimizi Yırttık semayı uzattık ellerimizi Sarsıldı dağlar duydu sesimizi KOMANDO!! KOMANDO!! KOMANDO!! KOMANDO!! Sert sık adımlıyım mangaldır yüreğim Yurdumun vatanımın demir pençesiyim Havada karada bir taş mevzideyim ÜRKÜN GELİYORUM MAVİ BERELİYİM Bedenimizi kırmızı beyaza boyadık Dağlara ovalara enginlere sığmadık taştık Yüzlerimizi yeşil siyaha boyadık DAĞLARI DELDİK OVALARI ARŞINLADIK Mavi bere geliyor dağ taş inliyor Gök kubbeyle tek vücut marş dinliyor Korkun dağların aslanı geliyor KOMANDO KOMANDO KOMANDO KOMANDO Mevzidir benim yastığım yorganım Yeşil siyah duâlıdır üniformalarım Ölümsüzdür flamalarım KİMİM BEN? KOMANDO KİMİM BEN? KOMANDO

          ***OLDU CANIM***
          
                                           

bir sabah ezanla uyanıp
nadasa bıraktığını sürmeye geleceksin
öyle mi?

elinde bir kara sapanla
bayat ekmeğin olacak
delik matarana söveceksin pınarın başında
öyle mi?

sanki
hiç mola almamış gibi yorgun
sallanacaksın

sanki
zamanı hiç çalmamış gibi bir soygun
hayali kuracaksın

ve en masum yüzünü takınıp
karşımda duracaksın
öyle mi?

oldu canım.

ben
askere yolculadım seni
haberin var mı?

oraya giden
komando eğitimi alıp
dağlarda kalabilirmiş
öyle mi?

ayrıca
işine gelirse
tezkere bırakabilirmiş
öyle mi?

dönebilirmiş te geri
elbette / bu da ihtimal dahili

iyi de
varsayalım ki döndün

bunun yazı var / kışı var
öyle mi?
yolları da kapatabilirmiş
yağmur fırtına kar
öyle mi?

neyse
geçelim bunları
tut ki geldin

beni
bıraktığın yerde
bulacaksın
..................
öyle mi?

oldu canım.!

Asker olduk bahriyeli (Asker şiiri) Asker olduk bahriyeli Duydum ki yaban eli Bu yol biraz çileli Asker olduk bahriyeli Gemilerle hep geziyoruz Güzelleri hep süzüyoruz Sonra hep dönüyoruz Asker olduk bahriyeli Mektubumuz geç gelir Sevgilimin hayali belirir Sevdasız insan delirir Asker olduk bahriyeli  Ölüme Asker Ağzının düşman dediğine yüreğin acırdı Sorardı aklın neden diye Ölümün vekaletiydi taşıdığın Senin de vicdanın vardı be asker Taşıdığın tüfek ağır gelirdi omuzlarına Kurşunları kendinden ağırdı tüfeğinin Vurduğunun da yüreği vardı Vurduğunun da bekleyeni vardı be asker Bir kendine acısan bir düşmanına acırdın Tek fark safındı belki de Aradaki çizgiydi seni ondan ayıran O da başkalarının çizgisiydi be asker Hiç istemezdin öldürmeyi Zaten karıncayı bile incitemezdin Ama karsı karsıya geldiğinde mecburdun Düşmanını öldürmeye, kurşundan değildin be asker Seninki de candı be asker Taşıdığın yürekti Sevdiğin vardı sevenin vardı Senin de bekleyenin vardı be asker. Ahmet Aksoy